#34. De kapitalist die de wereld in zijn handpalm had

Ik kwam hem tegen op het rokersgedeelte van dit feest. Met een Marlboro-sigaret in zijn hand knikte hij totaal in controle naar me. Zoals alleen een echte yup naar me kon knikken.

‘De wereld is nog niet genoeg voor mij,’ zei de Amsterdammer op Eindzetparty in Berlijn.
‘Ik kan wat ik kan en dat doe ik bovengemiddeld goed.
Ik word aanbeden. Ik word vermeden.
En ik ben pas 20 jaar.
Ik heb een internetbedrijfje.
Er werken zes mensen onder mij. Ik ben succesvol.
Ik heb een BMW.
Dus, wat doe jij in het leven?’

Hij nam een slok van zijn whisky. Ik nam een slok van mijn bier en bestudeerde zijn zijden blouse.

‘Ik organiseer feesten en neuk met vrouwen,’ zei ik.

‘Oké, zit daar beetje geld in?’

‘Alleen SOA’s.’

*Stilte. Toen begon hij zo overdreven hard te lachen,
dat ik me begon te schamen voor mijn eigen grap.
Ik legde hem toen uit wat Psycho killer was.

‘Maar, je kan toch niet voor eeuwig illegale
feesten blijven organiseren?
Laten we wel wezen, prima concept, dat Psycho Killer,
maar hier word je niet oud mee.
In de zin van big money.’

‘Ik wil niet zoveel.’

‘Je bent er content mee.’

‘Wat?’

‘Content. Als in van: Je vindt alles wel best.’

‘Ik denk het,’ antwoordde ik.

‘Ik heb een hekel aan contente mensen.
Ambitieloos, zo suf, zo zuurstof verspillend.
Alles ligt voor het grijpen én het dan alsnog laten liggen.
Als een schot voor open doel. Houd je van voetbal?’

‘Ja.’

‘Ik niet. Ik vind het iets voor mietjes.
Weet je wie er nog meer achter een bal aan rent?
Mijn hond Gorbatsjov.
Het slaat nergens op.
Achter een bal aan rennen en
daar met 30 K naar kijken.
En nog eens een paar miljoen op tv.’

‘Waarom maak jij je zo druk om anderen?’

‘Dat vind ik een contente uitspraak. Ik mag je wel.
Veel mensen zitten in mijn allergiezone.
Ze roepen een reactie in me op die ik nauwelijks kan verbergen.
Noem me arrogant, maar het interesseert me niet wat ze van me zeggen.
Ik ben de beste en daar moet je het mee doen.
Je moet je afvragen waarom jij hier op aarde bent gezet.
Nou. Waarom ben jij hier op aarde?’

‘Om mensen bij elkaar te brengen,
zodat we met z'n allen kunnen feesten,’ zei ik.

‘En dan. Word je daar persoonlijk voor bedankt?
Door iedereen?
Vergeet de anderen en het zogenaamde goede gevoel dat je krijgt van dat samenbrengen.
Samen dingen doen is een illusie.
Het is ons aangeleerd om samen te spelen zodat die kinderjuffrouw ons niet continue hoefde te vermaken.’

‘Dus ik moet alleen aan mezelf denken?’

‘Luister, ik veranderde mijn achternaam.
Het veranderde niets.
Begrijp je wat ik bedoel?
We achtervolgen spoken.
We achtervolgen idealen die we denken te hebben.
Ik dacht dat mijn succes gelijk stond aan wie ik bewonderde.
Maar dat is dus het punt.
Dat was dus niet zo.
Net zo min jij de jongen bent die mensen samenbrengt.
Dat zullen mensen niet onthouden.
Als ze aan Psycho killer denken, denken ze niet aan jou.
Maar aan hun zelf op dat ene feest.
Dus. Dat is de waarheid.
Toch denk jij dat jij het verschil maakt.
Je moet achterhalen waarom jij denkt dat jij mensen bij elkaar brengt.
Dat is het interessante. Waarom denk je dat?’

‘Wat bedoel je?’

‘Je doet het voor iemand.
Je moeder? Je vader? Een oud geliefde?
Je klasgenoten? De buurman?
Als je begrijpt voor wie je het doet, kan je het loslaten en begrijpen dat we hier zijn om onszelf te plezieren.
Je hoeft op niemand indruk te maken.
Ik doe alles voor mezelf.
Mijn bankrekening, mijn verlangen naar snelle auto’s en mooie vrouwen.
Ik vertrouw alleen mezelf.
Ik ben mijn grootste vriend.
Zelfs mijn trouwe hond Gorbatsjov vertrouw ik minder dan mezelf.
Luister, ik word niet ongelukkig omdat ik het
voor niemand meer doe, behalve mezelf.
Ik wil op niemand indruk maken.
Anderen kunnen mij alleen maar teleurstellen.
Maar mezelf stel ik nooit teleur.
Proost.’

Toen liep hij weg alsof we nooit gesproken hadden.

Voor wie ik het echt deed. Het bleef door mijn hoofd malen.

Ik liep door zalen en vertrekken van Endzeitparty .

Ik zag:

-drank

-seks

-drugs

Bovenal hoorde ik overal donkere duistere teknomuziek.